476. வல்லரசு என்றொரு கனவு- கி அ அ அனானி

195 பேர் படுகொலை ,300 பேர் காயம் என்று முடிந்து விட்டது மும்பை பயங்கரம்। இதுவும் கடந்து போகும் என்றும், இந்தியனின் குறிப்பாக மும்பய்கரின் எதையும் தாங்கும் இதயத்தையும், பீனிக்ஸ் பறவை போல உயிர்த்தெழும் திறத்தையும், பாராட்டியும் துதிபாடியும் எழுதுவதும் பேசுவதும் ஒளிபரப்புவதும் தொடங்கியாகி விட்டது.ஆனால் உண்மை என்ன? இந்தியாவில் எந்த இடத்தில் இது போல் நடந்தாலும் மறுவினை இதைத்தவிர வேறாகவா இருக்கிறது ? கொதித்தெழுவதற்குப் பதிலாக இதே மெளனமும்,சகித்தலும், அடுத்த தாக்குதல் வரை மறத்தலும் தானே நம்மிடமிருந்து பதிலாக வெளிப்படுகிறது. பொறுமையும், சகிப்புத்தன்மையும், எதையும் தாங்கும் இதயத்தையும் கொண்டதாலா இந்தியர்களாகிய நாம் கொதித்தெழவில்லை? அதானால் தானா, எதுவுமே நடவாதது போல் பாவனையுடன் மறுநாள் விழித்து தத்தம் வேலைகளைக் கடமை மிக்க கர்ம வீரர்களாய் தொடங்கி விடுகிறோம்? ஒருக்காலும் இல்லை.

உண்மை என்னவென்றால் நம்மால் ஆகக்கூடியது எதுவும் இல்லை எனும் கையாலாகாததனத்தால் தான், இதன் பொருட்டு உருப்படியாக செய்ய ஏதும் தோன்றாதபோது மந்தைகள் போல் தினமும் செய்வதையே தொடர்ந்து செய்வோம் என்று தினப்படிகளில் நம்மை ஒளித்துக் கொள்ள முயல்கிறோம். எத்தனை வெடிகுண்டுகள் வெடித்தாலும்,எவ்வளவு துப்பாக்கிச் சூடு நடந்தாலும் நம்மால் ஆகக்கூடி முடிந்தது பயத்துடன் டிவி பார்ப்பதும்,பேப்பர் படிப்பதும் ,அங்கும் இங்கும் தொலைபேசி நாம் போகும் பாதையில் பயமொன்றுமில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டு பின் மறுநாள் எதுவுமே நடக்காத பாவனையுடன் நம்மை நாமே ஏமாற்றிக் கொண்டு தினசரி அலுவலில் மூழ்கிவிடுவதுதான்.

ஏன் இப்படி? எதனால் வந்தது இந்த விட்டேற்றித்தனம்? யார் காரணம் நமது ஒட்டு மொத்த சமூகப் பொறுப்பின்மைக்கு ? ஆங்கிலத்தில் Impotence என்று இதற்கு பெயர். ஏனென்றால் இன்னும் ஒரு முறை நமது கையாலாகததனத்தை இந்த உலகம் காண ஒரு கொடூரம் மும்பையில் அரங்கேற்றப்பட்டுள்ளது। இந்த வெறி நாய்கள் நமது நாட்டைத்தாக்கி ,நமது சக இந்தியர்களைக் கொன்றழித்தும் நம்மால் செய்ய முடிந்த ஆகக்பெரிய காரியம் என்னவென்றால் இன்னும் ஒருமுறை இதைப் போன்ற ஒரு சம்பவம் நடக்கப் போகும் நாளை எதிர் நோக்கி பயத்துடன் காத்திருப்பது மட்டுமே என்று இந்த உலகுக்கு மற்றொரு முறை நாம் காட்டத் தான் போகிறோம் :-( கேள்விகள் கேட்பதில்லை, செயல்களில் இறங்குவதில்லை!

முன்னாள் ஜனாதிபதி அப்துல் கலாமும் மற்றும் பலரும் இந்தியா வல்லரசாகி விடும் என்று ஆரூடம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நாம் வளர்ந்து வரும் நாடென்றும் வளர்ந்து விட்ட நாடென்றும் சிதம்பரம் முதலாய் மெத்தப் படித்தவர் பலர் மார்தட்டிக் கொண்டு கிளம்பி விட்டனர். சந்திரனுக்கு ராக்கெட் விடுவோம், ஜிடிபி வளர்ச்சி 9 சதமென்றும், ஐடி துறையில் எங்களை அடித்துக் கொள்ள ஆளில்லையென்று பீற்றிக்கொள்வோம். கிரிக்கெட்டில் இன்றைய சூப்பர் பவர் நாமென்ற மமதையுடன் மார் தட்டிக் கொள்வோம். அமெரிக்காவுடன் அணு ஒப்பந்தம் போடும், G-8ல் சேரப் போகும், நாளை பொருளாதார வல்லரசாக மாறப் போகும் எங்களை மூன்றாம் உலக நாடென்றால் எங்களுக்கு பெருங்கோபம் வந்து விடும்!

ஏன் தெரியுமா? ஏனென்றால் உண்மை சுடும்.ஏனென்றால் நாம் மூன்றாம் உலக நாடு மட்டுமல்ல சொந்தக் குடிமக்களுக்கே உயிருக்குப் பாதுகாப்பு தர முடியாத,உடமைகளுக்கு உத்தரவாதம் தர முடியாத ஐந்தாம் தர நாடு (Fifth world nation) என்று சொன்னாலும் மிகையில்லை. மும்பையில் மற்றும் ஒரு முறை பயங்கரவாத நாடகம் அரங்கேறியிருக்கும் இவ்வேளையில் நமது நாடு வல்லரசாகும் என்று சொல்லும் அனைவரையும் கேட்கிறேன்? நமக்கு வல்லரசாக அட்லீஸ்ட் வளர்ந்து விட்ட நாடாக ஆசைப்படும் தகுதியாவது இருக்கிறதா?

வல்லரசென்றும் வளர்ந்து விட்ட நாடென்றும் சொல்லப்படும் அமெரிக்காவிலும் 9/11 என்று சொல்லப்படும் அதிபயங்கரவாதச் செயலில் இரட்டை கோபுரங்கள் தகர்க்கப்பட்டன। அதுவும் கூட அளவிலும் சரி, தீவிரத்திலும் சரி, செயல்படுத்தப்பட்ட முறையிலும் சரி யாரும் கனவிலும் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத அளவு ஒவ்வொரு அமெரிக்கக் குடிமகனையும் பயத்திலாழ்த்திய, அசைத்துப் பார்த்ததொரு நிகழ்வுதான்। ஆனால் அதன் பின் அமெரிக்கா செய்ததென்ன? விக்கித்து நிற்பதை விட உடனடியாக செயல்பட்டார்கள்.அதிலிருந்து பாடம் கற்றார்கள்.

சொந்த மண்ணில் வாழும் மக்களின் பாதுகாப்பை பலப்படுத்தினார்கள்.இதற்க்காக கோடிக் கணக்கான டாலர்களை கொட்டியிறைத்தார்கள். இன்னும் ஒரு முறை இது மாதிரி நடக்காதிருக்க முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கை மேற்கொண்டார்கள். ஏனென்றால் ஒரு வல்லரசு அல்லது வளர்ந்த நாடு இதைத்தான் செய்யவேண்டும். செய்யும். இது மட்டுமா? இவை அனைத்தையும் செய்து கொண்டிருந்த அதே வேளையில் ஆப்கானிஸ்தானத்தில் தலிபான்களின் தலை மேல் குண்டு போட்டார்கள், அவர்களை ஓட ஓட விரட்டினார்கள், இராக்கின் மேல் படையெடுத்து சதாமைத் தூக்கிலேற்றினார்கள். அவர்கள் செய்தது அனைத்தும் சரி என்று யாரும் சொல்ல மாட்டார்கள்.

அதே நேரத்தில், மனித குலத்திற்கு நேரும் அநீதி பற்றியும், அமெரிக்காவின் அடாவடி மற்றியும் அனைத்து மனித உரிமைக் காவலர்களும் "ரத்தக் கண்ணீர்" வடித்து கூக்குரலிட்டுக் கொண்டிருந்த போதிலும் அமெரிக்க எனும் வல்லரசு,வளர்ந்த நாடு உலகுக்கு ஒரு செய்தியை உரக்கச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தது. யாராவது என்னை சீண்டினால், அதனால் என் நாட்டுக் குடிமகனுக்கு ஏதேனும் பாதிப்பென்றால் நான் அவர்களை அடிக்கும் அடியில் அவர்கள் இருக்கும் இடம் கூடத் தெரியாது".அவர்கள் ஆப்கானுக்கும், ஈராக்கிற்கும் ஏன் ஒட்டு மொத்த உலகுக்கும் உரத்துச் சொன்னது இதுதான். "நாங்கள் நாய்கள்தான் ,ஆனால் வேட்டை நாய்கள், எங்களை சீண்டினால் நீ சர்வநாசம்".

ஆப்கானிற்கும் ஈராக்கிற்கும் இதைச்சொல்லி ஏழு வருடமாகி விட்டது. இன்றுவரை அல்கைதாக்களும், தலிபான்களும் இன்னபிற இஸ்லாமிய அடிப்படை மதவாத அமைப்புகளும் அமெரிக்காவில் ஒரு முடியைக் கூட பிடுங்க முடியவில்லை என்பது கண்கூடு. இதுதான் ஒரு வல்லரசு / வளர்ந்த நாடு செய்ய வேண்டியது/செய்யும். இன்றைய அமெரிக்கரும் ஏறும் விலைவாசி, பங்கு வர்த்தக வீழ்ச்சி, சப் பிரைம் பிரஸ்சினை என எவ்வளவோ விஷயங்களில் பயம் கொண்டு பொருளாதார அளவில் செயலற்றவனாக உணர்ந்து கொண்டு தான் இருக்கிறார். ஆனால் நாட்டின் ஆணிவேரான உள்பாதுகாப்பு குறித்து அவ்வாறு உணரத் தேவையிருக்காத மனநிலையில் இருக்கிறார்!

அமெரிக்காவில் இப்போது கருத்தாடல்களும் , விவாதங்களும் நடக்கிறது 9/11 க்குப் பிறகு அமெரிக்காவின் செயல்பாடுகள் சரியா தவறா என்று. தனது/பிறர் இறையாண்மைக்கு ஏற்றதா? இன/மத ஒடுக்கு முறையா? ஆதிக்கவாதமா? ஞாயமா என்றெல்லாம். அவற்றிலிருந்து பாடங்களும் பெறப்படும். ஆனால், முதலில் செயல்பாடு அவசியமானது என்பது அமெரிக்கர்களின் நிலைப்பாடு! ஆனால் செயல்பாட்டுக்குப் பிறகு இந்த மாதிரி வாதப் பிரதிவாதங்கள் என்றாவது நமக்கு வாய்க்குமா? வாய்ப்பே இல்லை, ஏனெனில், நமக்குத் தான் செயல்பாடே கிடையாதே? அதனால் (மீடியாக்களிலும், இணையத்திலும்) காற்றில் பேசுவது மட்டும்தான், நமக்கு ஆகக் கூடிய ஒரே விசயம்!

....தொடரும்
--- கி.அ.அ.அனானி